bir değil iki değil üç dört değil beş dükkan yan yana.. amsterdamdaki sondan bir önceki tam günümüzde dedik ki sabah 10da açılmasıyla
concerto'ya bakarız, sonra da öğlen olunca
rijks müzesine gider biraz da orda kayboluruz. ama bu concerto da müzeden geri kalır boyutta değil, müzeyi ertesi güne atıp, sıkı kahvaltımızı yapıp, açılmasıyla daldık dükkana. karşına aldığında sağdaki ilk dükkan olan klasik bölümünden girdik ortama, bütün dükkanlar içeriden birleşiyor. burcu kafeteryanın altında yer alan klasiklere dalarken ben de cdlerin filmlerin rock pop karışık yenigelenlerin arasından heyecanla geçerek dükkanın mağmasına ulaştım. etrafa bakınırken bir iki plağı elliyordum ki yenigelenlere bir yenisi eklendi: kakanın son albümü aniden gelmişti. başta çağrıyı dikkate almamaya çalıştım, etrafa gergin bakışlar atıp yalandan plakları ellemeye devam ettim. olacak gibi değildi, dükkanda geçireceğim uzun zamanı düşünerek ani bir geri dönüşle ikinci dükkanın asma katındaki tuvaleti öğrenip daldım. duke abinin kapısını tıklatmadan zorladım, kilitliydi. eroyin terleyen bopçular gibi bir iki dolandım içeride, olacak gibi değil, the tender, the moving, the swinging aretha franklin'den özür dileyerek dames'a daldım. tekrar plak bakmaya döndüğümde kuş kadar hafiftim.
kakalardan kurtulunca ikinci el soul-funk bölümünden başladım kurcalamaya. daha birkaç hafta öncesinde, tatil yollarına koyulma arifesinde al green'in green is blues albümünü tekrar dinlemiştim. herhalde
çoğunluk gibi ben de al green'i ilk
let's stay together'la duymuşumdur. memlekette uzun aradan sonra tekrar sıfır plak dağıtılıp satılmaya başlandığında [2003-2004 olmalı] taze taze
i can't stop ve
everything's ok'i satın alıvermiştim. [bu iki albüm iki sene arayla aynı firmadan, hele de blue note'dan çıkmasına rağmen birincisinin nefis funky bir kapağı varken ikincisinde ise senenin patatesi yarışmasını kazanmış gibi duruyor al abi. değil alım balım peteğim, everything's ok değil, bu kapak kapak değil. neyse.. aynı olay green is blues'da da gerçekleşmiş.
albümün ilk baskısında 69 senesine has nefis saykedelik bir tasarım, aside bandırılmış fontlar ve şeytanla anlaşma yapmış birinin güveniyle, hatta ötesi şeytanın kendisiymişçesine bakan bir al green varken 3 sene sonra popular demand üzerine yapıldığı belirtilen reissue'sunda sanki konser albümüymüş gibi al abimin sahne halinden hiç de matah olmayan bir foto yer almakta. [al abimin bu kapak sıkıntısı ilk plağında da olmuş,
bu ilk ve esas kapak atlantiği geçip birleşik krallığa vardığında
böyle bir şekil almış. sonradan columbia bünyesindeki bell promosunu
nefis bir kapakla bastırmış. aynı bell almanya reissue'su için
şunu uygun görürken yine rahat edemeyip sonraki bir uk reissue için de
bunu düşünmüş] vadevır, benim bu albümle ve öve öve bitiremediğim kapağıyla tanışmam da
40. anniversary edition cdsi sayesinde olmuştu. küçük vagator'da, raşitik kız kardeşlerden kiralanmış odada neşeyle oynarken mp3 çaların ekranında karşıma çıkmıştı küçük jpeg. ama bunun plağını alayım desen ebayde 75 dolar, o da bi tane. o bakımdan ben de
al green is blues'un reissued by popular demand stickerlı konser patatesini almak durumunda kaldım. şimdi aklıma geliyor da aceba o albüm kapağı çok şeytani, afroamerikalı brothers ve sisterlarımız albümü blue eyed soul ya da mc5 plağı sanar diye mi deniştirdiler.. neyse, yine alım yeşilim abimin 71 tarihli bi sonraki albümü al green get next to you'nun reissuesunu ortalarda görüyordum da denk getirip albümü hiç dinlememiştim, şunu bir indireyim dedim ki aman aman ne şahane, zati
i'm a ram sık sık çaldığım,
tired of being lonely de sık sık dinlediğim şarkılar, ruhu bol, beati hipnotik bir
light my fire.. gerçi green is blues'da da olan my girl, the letter, get back ve one woman bu albümde de olsa da türkiyedeki reissue'ya tav olmuştum burda tertemiz uk ilk baskısıyla karşılaşmayayın mı.. sağ olsunlar görkemli alışverişimizin hediyesi olarak bu da bizden olsun diye verdiler plağı. indirim konusunda gözü tok avrupalı satıcının.
concertoda diğer ikinci eller arasında amman kaçırmayayım dediğim bir şeye denk gelemedim, tabii ki koca dükkanda bir sürü şey vardı ama fiyatlar beni al deyu bağırmıyordu. kelepir katına ise hiç vaktim olmadı, kimbilir neler çıkardı ordaki binlerce plak arasından. yukarda alıydı yeşiliydi moruydu kapaklardan bahsedip durdum,
ken boothe: let's get it on avcı oldu vurdu beni. ken boothe abim her türlü harbici jamaikalı, skasından rocksteady'sine, misal
artibellası,
set me free'si, ayrı ayrı kafalarda soundlarda tarzlarda amma ken abim ister kendi bestesi olsun ister yorumu hepsinde ruhuyla okuyor. abimizi jamaika meşhurundan dünya meşhuruna döndüren
everything i own dönen başımı daha da bir döndürmüş, o dönemler sadece hip hop çaldığım radyo programımda gönül sarhoşluğuyla şarkıyı çalmış, utanmadan bir de mikrofonda eşlik etmiş, hatta bunları da müsebbibi kişiye dinletmiştim. 3 trojan albümünden biri
everything i own kolekşında vardı. şimdi karayım diye di mi diye haykırdığı bu albümde geçti elimize. teşekkürler konçerto müziku. darısı başına
black, gold & green
30 kasım cumartesi gecesi ozan'la birlikte çalacağımız back up records gecesinden şüpheliydim açıkçası.. ozan plak fuarına gitmiş, ordan da amsterdam'a geçmiş eğlenceye doymuş ve yorulmuş olmalıydı.. ben de daha cuma gecesi karga'da çalmış, burcu'nun iş için urfa'da olmasıyla komple dağılmış, sabah tayfun ve yeşim 'in yanında kusmuklar içinde uyanmış, utançla evden kaçmış, eve gelip sızmış, sonra uyanıp paklanıp bir senaryo iş görüşmesine gitmiştim. kafam zonklarken birkaç saat sonra yine barda müzik çalıyor olmak nasıl olacaktı bilemiyordum. eve döndüm 3-3lük fb beşiktaş maçı beni biraz ayılttı.. sonra ozan ben biraz yumoş çalacam önden başlarım diyince rahatladım, 11 buçuk gibi quit'e vardım. baya da bi insan vardı ve gelmeye devam ediyorlardı. hemmen ikram edilen wurst ve birayla ayılmaya keyiflenmeye başladım, ozan da pek şahane, pek duymadığım tarzda balearic funky diskomsu şeyler çalıyordu, pek hoşuma gitti.. ortam iyice kıvama geldi bu sefer ne çalıcam bu sentetik havaların üstüne diye kaygılandım. bpm 120lerde geziyordu, verdim aziza a'yı, ardından da hip hop'u zerk ettim genç bünyelere.. sanki kulüpteyiz millet geçti kendinden, dubtı steppaydı funktı rockabillydi derken sabahın 5'ine kadar nefis bi çalma gecesi yaşadık eski zamanlardaki gibi... bizde iyi müzik çok, yeter ki kitle iyi olsun.. sabaha karşı neşeyle ozanlara döndük biraz daha müzik. sonra uyku sonra kalkış kahve kahvaltı ve daha çok müzik.. ozan'a iki dene bu 45likten vermişler amsterdam'da: fumaça preta - you-me libertar / eu era um cao toplamda da 500 tane basmışlar ha! baya bi çiğ, sert ve de saykodelik bi funk anlayışı var fumaça preta abilerimin. kendisi sanıyorum portekizli. artık bir amsterdamer midir? yoksa bu music with soul'cularla uzaktan kuzen midir bilmiyorum diyodum ki biraz kurcaladım siteyi, gün içinde toplaşıp, şarkıyı ve sözleri yazıp, kayda girip işi bitiren insanlarmış bu abiler. music with soul'un az ve öz olan diğer mamulleri de aynı tatta.. zaten sitelerine kocaman "we like it raw" yazmışlar. aman insanın ağzının tadı olsun da, soul geceleri de soul plakları da yanında en datlu şekerleme [raw bile olsa]..
hatay reyhanlıda bombaların patlayıp annelerin çocukların öldüğü günün devrisi bir anneler gününde uyanmış duygu ve sevgi seli bir kahvaltı ve chillin bir gündüzün ardından gelen öğle sonunda fb-gs maçını izlemek üzere kadıköye, küçük cenk ve deniz [isimleri cenk ve deniz olan iki çift arkadaşımız wor]e yollanmıştık. ıslama köfteleri çakıp biraz da çizgi roman baktıktan sonra gittigidiyordaki sayfalarında yaptığım derin kazılar sonucunda göz koyduğumuz plaklardan bazılarını sorup alıvermeye zihniye girmiştik lakin tırnağım bana, içerideki basık sorulara yanıtsız hava da burcuya batmış olmalı ki tartışarak dışarı çıktık ben dedim bilgeyi alayım gideyim önden sen gönlünce gez. bir butikin önünde bunda mutabık kılıp ayrıldık. burcu tekstil dünyasının yanı sıra yine zihniye uğramış, gittigidiyor plaklarının başka bir depoda tutulduğunu öğrenip 5 liralık ucuz plak reyonuna dadanmış... 
herbie hancock: fat albert rotunda
junodur leybılın zanatçının kendi sayfasıdır gitti gidiyordur e-baydir dienardan indirimli taksitli alışveriştir filan bunlar hepsi eyvallah istediğin plak gelsin ucuza istediğin kondisyonda gelsin ister vahiyle gelsin hepsine eyvallah. ama şöyle senelerdir müdavimi olduğun plak dükkanı var ya, senin ne sevdiğini bilir, sen onların neler getireceğini bilirsin, hele de record store day'in de arifesi ya, bu deformların bir anlamı olmalı. önceki gün uğramadan önce aradım tayfun'u. gel ama hiçbir plak vermiyoruz yeni gelenlerden talimat var dedi. esas partiyi ozan ve aslı getiriyordu çünkü... neyse bugün de gittim ve sarılmalar kucaklaşmalar ne zamandır da görüşememişiz. dükkanın da en güzel saatleri bu akşamüstü saatleri, kıyıda köşede raf karıştıran turistlerden çok ayrı kafalardan ayrı modellerden başka başka müzikleri dinleyen kimi birbirini tanıyan seven, kimi birbiriyle alakası olmayan müdavimlerin kentin dört tarafından dükkana damladığı akşamüstü saatleri.. hele bir de yeni mallar geldiğinde bunun helecanı ile doluşulduğunda bir bayram havası, çaylar kahveler biralar viskiler sohbetler ve en çok da tozlu parmaklar... keyfim de yerindeydi valla, yeni bir iş var, başlayacağı kesin gibi görünmekte, hatta yayın tarihinden filan bahsedilmekte. ama yine de hiçbir şey belli olmaz entırteynment dünyasında, alış verişlerde tikkatli olmak gerek.
doğumgünlerinin en gözel tarafı hediyeyse en güzel hediye de plak oluyor tabii ki de.. doğumgününde başka şeyler hediye edenleri ya da eli boş gelenleri önemsemiyor değilim tabii ki ancak bu blogun da ne olduğu belli o yüzden gelen plaklar mevzumuz..
pelun hanım sağ olsunlar nefis bir mardin bulguruyla beraber isimlerini pek duyduğum ama müziklerini dinlememiş olduğum Hariçten Gazelciler: II albümünün sanki elle hazırlanmış olan cdsini getirmiş. bütün bir booklet yapmamışlar her şarkı için bir kart açılmış, bir yanına bir resim çizilmiş diğer yanına da sözleri yazılmış. kimi yerleri reggae gibi kimi yerleri 70lerin saykedelikimsi kimi 80 pop-rakları gibi, güzel soundu, fena sayılmaz besteleri olan grubun pek tutmadığım yanı çoğu türk grubunda olduğu gibi vokalleri oldu. bu dumandaki kaan'ın kendini bırakmış, makamlı kendine özgü eroin vokalleri aynı bir dönem cem karaca'nın kendine özgü vokalinde olduğu gibi zarar verdi sanki gençlere. kulaklar bunun çok etkisinde kalıp kendi vokallerini ararken ya bir acayip rrr moduna girdiler ya da öyle bıraktılar ki kendilerini şarkı söylediklerini unuttular. bu hariçten gazelcilerin müziği de vokal olmasa daha çok dinlenirdi benim zevkimde. ama bir yandan da bu ve bu türlü abiler ablalar daha çok konserlerde, programlarda daha çok canlı canlı çalıp söylerken varlar. canlı performansa denk gelip aynı sigara dumanından etkilenen bünye daha çok sempati duyar belki de... ama sigarayı bıraktım. 
plak dükkanlarından plak almak harika tabii ki... ama insan bazı plaklara gerçekten de 5 para 10 para bilemedin 15 para vermek istiyor. ve bu plakların da çöp pis ya da saçmasapan alınmayacak disko plakları olmasını da istemiyor. gittigidiyor ortamında çok plak sahibi ve sattığı plakların çoğu da tertemiz hatta sıfır olan büyükergun mahlaslı bir abimiz var. yine işimin gücümün başımdan aşkın olduğu bir günde işten kaytarmak için oldukça derin bir kazı yaptım ve büyükergun abimizden arzuladığım rakamları ödeyerek nefis kondüsyonlarda, alıp kenara koymalık değil dinlemelik plaklar çıkardım. listemde bir de tone loc'un i got it goin on single'ı vardı ama kaybolmuş herhalde binlerce plağı arasında... ara ara ekstra indirimler yapan bu abinin malları kazımaya değiyor vella.
